____________ ____________ ταξιδεύοντας: 73 ~ Ράσελ Θόρντον: Πρωτοχρονιά στη Λάρισα

ταξιδεύοντας

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

73 ~ Ράσελ Θόρντον: Πρωτοχρονιά στη Λάρισα


Russel Thornton


Πρωτοχρονιά στη Λάρισα

Αν είχες τύχη, είπες, μέχρι το τέλος της νύχτας
θα είχαμε χρήματα για διακοπές
στην Εύβοια, ή στην Αλόννησο,
στη Θάσο ή στη Χαλκιδική -
ή θα μπορούσαμε να πάμε ακόμα και στην Κρήτη.
Όλη την παραμονή κέρδιζες τους άνδρες στα χαρτιά'
ένας ένας εγκατέλειπαν το παιχνίδι.

Κάθισα πίσω στο μπαρ' σε παρακολουθούσα
και σκεφτόμουν τη νύχτα που ανταμωθήκαμε
[....]

Image Hosted by ImageShack.us
Λάρισα: η κεντρική πλατεία

...κατά κάποιο τρόπο ήξερες τι χαρτιά
είχαν οι παίκτες στα χέρια τους.
Αυτό που ήξερα εγώ ήταν ότι το κόψιμο
της πρωτοχρονιάτικης πίτας θα στράβωνε,
το τυλιγμένο σε κερόχαρτο νόμισμα
δεν θα το κέρδιζες ούτε εσύ ούτε εγώ αυτή τη χρονιά -
ούτε και καμμιά άλλη.

(μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου)

Image Hosted by ImageShack.us

O Ράσελ Θόρντον γεννήθηκε στο Βόρειο Βάνκουβερ και αφού έζησε επί αρκετά χρόνια στο Μόντρεαλ, την Ουαλία και την Ελλάδα (Λάρισα και Θεσσαλονίκη), επέστρεψε στην γενέτειρά του. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε καναδικά λογοτεχνικά περιοδικά, σε ανθολογίες και σε επιφυλλίδες και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου βραβείου στον Εθνικό Διαγωνισμό της Κοινωνίας των Καναδών Ποιητών, το 2000. Αρκετά ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές εκδόσεις (Κέδρος - 1997, Μπιλιέτο της Παιανίας - 2000, Μεταίχμιο - 2002 ). - (Κ.σ-Μ)



Σιδηροδρομικός σταθμός Θεσσαλονίκης

Ήμασταν στο τρένο, περιμένοντας να ξεκινήσει
και κρεμιόμασταν έξω απ' το παράθυρο,
κι αυτός στεκόταν απέναντι στην πλατφόρμα αντικρίζοντας
εμάς κι όλον τον κόσμο που κρεμιόταν έξω απ' τα παράθυρα.
-Άγγλος;» μου φώναξε. «Μιλάω Αγγλικά: .
Thank you. It's a nice day.
Γιουγκοσλάβος; Μιλάω Σερβοκρoάτικα.
Γερμανός; Μιλάω Γερμανικά.»
Έτσι πήγε το πράμα, ξανά και ξανά - φαινόταν να ξέρει
λίγες λέξεις από καμιά εικοσαριά γλώσσες.
«Γάλλος είσαι; Μιλάω Γαλλικά.
Τούρκος; Μιλάω Τούρκικα.»
Χαμογέλαγε πλατιά, εξαιρετικά ευχαριστημένος απ' τον εαυτό του καθώς στεκόταν στητός μιλώντας χωρίς σταματημό στο κοινό του, μ' έναν σωρό παλιές βαλίτσες γύρω του, χαρτοσακούλες και χαρτόκουτα
απ' όπου ξεχείλιζαν αράδα τα υπάρχοντά του,
ρούχα, βιβλία, ακόμα και μικροσυσκευές,
ενώ αυτός δώσ' του τράβαγε συνέχεια να σηκώσει ένα παλιοπαντάλονο που όλο του έπεφτε.
Πάνω στο τρένο βρισκόταν κόσμος απ' όλον τον ντουνιά Αφρικανοί σπουδαστές, Έλληνες πρόσφυγες απ' τη Ρωσία που 'ρχονταν στην Ελλάδα πρώτη φορά κουβαλώντας θήκες με χτένες
για να τις πουλήσουν στις λαϊκές, .
κάτι ενάρετα Αμερικανάκια και Αγγλάκια με σακίδια στούς ώμους, Ολλανδοί τουρίστες, Γερμανοί τουρίστες, Σουηδοί τουρίστες,
μελαγχολικές Ελληνίδες γερόντισσες, ελληνικές φαμελιές, Έλληνες
τσιγγάνοι, κι ακόμη, φοβισμένοι αποκαμωμένοι Αλβανοί με την ψυχή στο στόμα, κι όλοι τους είχαν ο καθένας τη γνώμη του
για το τι κουμάσι ήταν αυτός ο άνθρωπος.
Πολλοί ισχυρίζονταν ότι τον είχαν ακουστά:
μόλις, λέει, είχε βγει από τη φυλακή,
ήταν ένας Έλληνας πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος και μεγαλο
απατεώνας, ήταν ένας πλούσιος επιχειρηματίας που 'χε πέσει στο ποτό,
ήταν ένας ξακουστός τζογαδόρος που κάθε τόσο τα 'χανε όλα.
Ο καθένας ένιωθε πως τον γνωρίζει
κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονταν πως ήταν ένας γνωστός κωμικός που σάλεψε,
άλλοι είπαν πως τον θυμούνται να παίζει κάποτε
σε κάτι φτηνές κωμικές σειρές στην τηλεόραση.
«Ιταλός; Μιλάω Ιταλικά..
Δανός; Μιλάω Δανέζικα.»
Ακίνδυνος ήταν, μόνο να, σκορπισμένος παντού, σε χίλια κομμάτια, ένας πίνακας με διακόπτες, που εκπέμπει ως τα πέρατα της γης,
ο βασιλεύς των πλανόδιων στην οικουμένη,
που ζει σε αίθουσες σιδηροδρομικών σταθμών, σε βαγόνια,
σε αποβάθρες τρένων,
και φτύνει από μέσα του τη μια γλώσσα μετά την άλλη,
ήταν η ζωντανή ρημαγμένη ψυχή του πύργου της Βαβέλ
που καλούσε φωναχτά όλους τους επιβάτες των τρένων παντού στη γη - όμοιους μ' εργάτες που δεν μπορούσαν πια να καταλάβουν ο ένας τον άλλον
και σκόρπιζαν δεξιά κι αριστερά -
να γυρίσουν πίσω να ολοκληρώσουν το έργο τους
ειδάλλως ο σπουδαίος πύργος θα 'μενε για πάντα μισοτελειωμένος καλούσε όλους αυτούς που του φαινόταν ότι δεν ξέρουν τι τους
γίνεται αν κι από μεριάς τους, πάλι, έδειχναν σίγουροι για το πού τραβάνε.

μτφ: Σάκης Σερέφας
από το βιβλίο του Αλλόγλωσσα ποιήματα για τη Θεσσαλονίκη
εκδ. Κέδρος, 1997







Φωτογραφίες: seraphimeditions.com, el.wikipedia.org,
ccfi.educ.ubc.ca, vancouveraerials.com
Εξώφυλλα βιβλίων: harbourpublishing.com