____________ ____________ ταξιδεύοντας: 4 ~ Στην Ελευσίνα με τον Γκορ Βιντάλ

ταξιδεύοντας

Τετάρτη 10 Μαΐου 2006

4 ~ Στην Ελευσίνα με τον Γκορ Βιντάλ


Gore Vidal (1925)
"εμείς δεν έχουμε ένα γοητευτικό ηγέτη,
όπωs ήταν ο Αλκιβιάδης"




Ελευσίνα, με τον φακό του Ανδρέα Εμπειρίκου

Πέρασα πολλές ώρες στην Ελευσίνα, προσπαθώντας να μαντέψω τα Μυστήρια και όλες εκείνες τις κρυφές τελετές μύησης
Aπό το βιβλίο του "Palimpset a memoir", 1996
(Oδός Πανός, τ.95)



φωτ: flickr.com, του A och M Baron

Δέχτηκα μια πρόσκληση για μια κρουαζιέρα στην Μεσόγειο με το πλοίο Leonardo Da Vinci. O Χάουαρντ θα επιβιβαζόταν στο Παλέρμο…

φωτ: simplonpc.co.uk
Παρακολουθούσα το Πειραιώτικο χάραμα και σκέφτηκα:
Αυτή είναι η αυγή του κόσμου


Σπυρίδων Σκαρβέλης: H εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στο λιμάνι του Πειραιά

= = = = =
Από το ΕΨΙΛΟΝ - τ.630, 4 Ιουνίου 2003
Συνέντευξη στον Φάνη Παπαθανασίου:


Ο Γκορ Bιvτάλ γεννήθηκε το 1925 στο Γουέστ Πόιvτ της Νέας Υόρκης και στα 17 του κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό. Εκεί έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα το «Williway», που εκδόθηκε το 1946. Είναι συγγραφέαs 40 βιβλίων, δεκάδων θεατρικών έργων και χιλιάδων άρθρων. Τα πιο γνωστά του μυθιστορήματα είναι το «Ιουλιανός» και «Δημιουργία». Το βιβλίο του «Σε Ζωντανή μετάδοση από το Γολγοθά» είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, καθώς στοιχεία της μυθοπλασίας θεωρήθηκαν προσβλητικά.

Το 1948 είχε γράψει το μυθιστόρημα «Το αγόρι πλάι στο ποτάμι». Ήταν η ιστορία ενόs ομοφυλόφιλου και οι εμμονέs του για το σύντροφό του της παιδικής ηλικίας. Δεν είχε υπολογίσει όμως τις αντιδράσεις του κατεστημένου. Το βιβλίο αυτό τον έβαλε στο περιθώριο για περίπου 20 χρόνια. Ο πατέρας του ήταν υπουργός του προέδρου Ρούζβελτ, ο παππούς του γερουσιαστής, η Τζάκι Κένεντι ετεροθαλήs αδερφή του και ο πρώην αντιπρόεδρος Αλ Γκορ, μακρινός ξάδερφός του. Είχε προσπαθήσει και ο ίδιος να γίνει πολιτικός, χωρίs επιτυχία. Ήταν υποψήφιος γερουσιαστής στην Καλιφόρνια στις εκλογές του 1960.

Στενός φίλος του Προέδρου Κένεντι, της Τζάκι, του Νουρέγιεφ, του Πολ Νιούμαν, του Τενεσί Ουίλιαμς και του Κάρλος Φουέντες.

Έχει ζήσει στη Γουεταμάλα, στο Κάιρο, στο Παρίσι και στην Ιταλία. Τελευταία μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Καλιφόρνιας, Νέας Υόρκης και Ιταλίας. Έχει ταξιδέψει αρκετές φορές στην Ελλάδα και του άρεσε η Δήλος. Έχει μελετήσει το «Συμπόσιο» και ελληνική μυθολογία.

Ίσωs η πιο καυστική φωνή τηs αμερικανικής λογοτεχνίας και σίγουρα η πιο επικριτική της «Χούντας των Mπoυς και Τσέινι» για το Ιράκ. Ο αμερικανός συγγραφέας ήταν στην πρώτη γραμμή των αντιπολεμικών διαδηλώσεων. Συμμετείχε μαζί με τον Νόαμ Τσόμσκι, τον Έvτoυαρντ Σαΐντ και άλλες προσωπικότητες στην πρωτοβουλία «Όχι ένας ακόμη πόλεμος στο όνομά μας». Η πρωτοβουλία αυτή εκπροσωπεί εκατοντάδες αμερικανικές οργανώσεις που ήταν εναντίον του πολέμου στο Ιράκ. «Έχουμε ευθύνn ως πολίτες αυτής της χώραs να αvτισταθoύμε στις αδικίες που διαπράττει n αμερικανική κυβέρνnσn εν ονόματί μας» λέει στο «Ε» σε μία οργισμένη συνέντευξη κατά του προέδρου Τζορτζ Μπους. «’Ολα έγιναν για το πετρέλαιο» επισημαίνει ο αμερικανός διανοητής και υπενθυμίζει τις σχέσεις αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησηs με πετρελαϊκές εταιρείες. «Οι πολυεθνικές εταιρείες που έχουν εκλέξει παράνομα τους Μπους και Τσέινι θέλανε τον πόλεμο» υποστηρίζει ο Γκορ Βιντάλ.

- Είχατε πει πως στον πόλεμο στο Ιράκ θα χυθεί «αίμα για το πετρέλαιο». Αυτό είχε γίνει σύνθημα σε όλες τις αvτιπολεμικές διαδηλώσεις. Για το πετρέλαιο λοιπόν πιστεύετε πως έγινε ο πόλεμος;...
«Το Ιράκ δεν απειλούσε σε καμία περίπτωση τις Ηνωμένεs Πολιτείεs. Αυτό ήταν σαφές. Έτσι, η χούντα των Mπoυς και Τσέινι που μας κυβερνά ανακάλυψε πολλά και γελοία ψέματα για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις. Ο πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα και πολύ αίμα... Ιρακινό αίμα αθώων πολιτών. Όλα έγιναν για το πετρέλαιο. Οι πολυεθνικές εταιρείες που έχουν εκλέξει παράνομα και πέρα από κάθε συνταγματική νομιμότητα τους Μπους και Τσέινι θέλανε τον πόλεμο. Θέλανε τον πόλεμο γιατί προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης είναι το πετρέλαιο και οι δουλειές που θα κάνει με το πετρέλαιο. Σαs θυμίζω τις σχέσεις αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης με εταιρείες: Ο πατέρας Τζορτζ Μπους (Carlisle), Τσέινι (Halliburton), Κοντολίζα Ράιs (Chevron - Texaco), Ράμσφελντ (Occidental), Γκέιλ Νόρτον, υπουργόs Εσωτερικών (British Petroleum/ Amoco».

- Από πρόσφατες δηλώσεις σας φαίνεται πως δεν έχετε σε καμία εκτίμηση τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους;
«Ο πρόεδροs Mπουs είναι έναs τυπικός Αμερικανός. Είναι αγράμματος! Όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί, αγνοεί τελείως τι γίνεται στον κόσμο και δεν έχει γνώσεις παγκόσμιας ιστορίας. Εγώ συμμετείχα στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1943. Η γενιά μου ήταν η τελευταία καλά μορφωμένη γενιά. Αυτό όχι ότι μας έχει βοηθήσει πολύ στη ζωή μας, αλλά μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους τυπικούς Αμερικανούς, όπως είναι τα μέλη της οικογένειας του προέδρου Μπους».

- Πώς κατάφερε ο Mπους να εξασφαλίσει την υποστήριξη των Αμερικανών στο θέμα του πολέμου στο Ιράκ;
«Έχει την υποστήριξη των ΜΜΕ. Δύο εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου για το Κογκρέσο, η εφημερίδα "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" δημοσίευσε μια δημοσκόπηση. Ένα από τα ερωτήματα απευθυνόταν σε εκείνους που είχαν δηλώσει πως είχαν ψηφίσει τον πρόεδρο Mπους στις εκλογές του 2000. Το ερώτημα ήταν: "Εάν οι εθνικές εκλογές γίνονταν σήμερα, θα ψηφίζατε τον πρόεδρο Mπους;». 70% είπαν ΟΧΙ. Αυτοί θα ψήφιζαν οποιονδήποτε άλλον είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν. Φυσικά, αυτή η δημοσκόπηση δεν ξαναήρθε στο προσκήνιο. Την έθαψαν!! Οι πολυεθνικές εταιρείες που είναι διψασμένες για πηγές ενέργειας, όχι μόνο στηρίζουν οικονομικά τη Χούντα των Mπους και Τσέινι, αλλά κυβερνούν και το χώρο των Μέσων Ενημέρωσηs. Έχουν τον τρόπο να στήνουν δημοσκοπήσεις για να δημιουργούν δυναμική υπέρ των προσώπων και των καταστάσεων που επιθυμούν».

- Η παγκόσμια εκστρατεία των ΗΠΑ εναντίον της τρομοκρατίας άρχισε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Έχετε κάποια εξήγηση γιατί συνέβησαν αυτές οι επιθέσεις;

«Είναι αποτέλεσμα μίσους από δεκαετίες αμερικανικής πολεμοκαπηλείας. Στο βιβλίο μου «Συνεχής πόλεμος για συνεχή ειρήνη» δίνω μία εικόνα της κατάστασης. Στο νέο μου βιβλίο, που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο στις Ηνωμένες Πολιτείες με τίτλο «Dreaming War», γράφω πως αρχίζω να πιστεύω κάτι που λέει και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Εκδίκηση από τoυς χριστιανούς σταυροφόρους για όσα έκαναν μία χιλιετία πριν και εκδίωξη των Εβραίων από τα εδάφη των Αράβων στην Παλαιστίνη και το Λίβανο».

- Είστε σκληρός επικριτής της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Με ποια κριτήρια καθορίζονται οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ;

«Η χώρα που κινεί τα νήματα σε θέματα Μέσης Ανατολής στην Αμερική είναι το Ισραήλ. Πρόσφατα μία δημοσκόπηση που διενέργησε το CNN έδειξε ότι το 70% των Αμερικανών δεν γνωρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χρηματοδοτούν το Ισραήλ από το 1948. Τώρα, εκτός των θεμάτων της Μέσης Ανατολής, όλα κινούνται γύρω από το πετρέλαιο και τις πηγέs ενέργειας. Δεν έχουμε εξωτερική πολιτική με όραμα. Σαφής επιδίωξη της εξωτερικής μας πολιτικής είναι πώς να εξασφαλίζουμε τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη για τις πολυεθνικές μας εταιρείες. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στη στάση που κρατήσαμε στο θέμα της συνθήκης του Κιότο για το περιβάλλον».

- Αρκετοί στις Ηνωμένες Πολιτείες προειδοποιούν πως, όπως κάθε αυτοκρατορία, έτσι και η αμερικανική ωs προς την παντοδυναμία που φαίνεται πως έχει διεθνώς, έχει τα όριά της και δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες. Συμμερίζεστε αυτή την ανησυχία;
«Ασφαλώς. Η αλαζονεία έχει οδηγήσει όλες τις αυτοκρατορίες στο τέλος τoυς. Ο πόλεμος για το πετρέλαιο της Ευρασίας θα είναι για μας τoυς Αμερικανούς κάτι σαν τον πόλεμο των Συρακουσών. Εμείς, ασφαλώς, δεν έχουμε ένα γοητευτικό ηγέτη, όπωs ήταν ο Αλκιβιάδης».

- Έχετε γράψει πως είστε από τους τελευταίους υπερασπιστές της αμερικανικής δημοκρατίας απέναντι στην αμερικανική αυτοκρατορία. Έχετε συμμάχους σε αυτή την πάλη;
«Θεωρώ συμμάχους μου μόνο τoυς αμερικανούς πολίτες. Αλλά, εφόσον οι ψήφοι τους στις προεδρικές εκλογές δεν υπολογίζονται, είναι δύσκολο για όλους μας, σε αυτό το ιμπεριαλιστικό κλουβί που ζούμε, να προσπαθούμε να υπάρχει ειρήνη και ευτυχία».

= = = = =
Οι ΗΠΑ έχουν αποδυθεί σε ό,τι ο μεγάλος ιστορικός Charles A. Beard ονόμασε "διαρκή πόλεμο για διαρκή ειρήνη". Η Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων έχει καταγράψει 200 περίπου στρατιωτικές εισβολές από το 1945 και μετά, στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο αρχόμενος χειρών αδίκων. - G.V.
= = = = =
Το γράψιμο είναι μοναχική υπόθεση. Δεν βιώσατε ποτέ μιαν εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στον μοναχικό συγγραφέα και στη δημόσια φιγούρα που είστε;
- Κι όμως, υπήρξα ιδιώτης συγγραφέας και πολιτικός που ασχολήθηκε με τα κοινά: το καθένα θέλει διαφορετικά είδη μυών. Με την ηλικία, αλίμονο, οι μύες και των δύο αδυνατίζουν.
Καθημερινή 30/1/2005, από συν.στον Ηλία Μαγκλίνη
- η φωτογραφία είναι του Στάθη Ορφανού





Ενημέρωση 1/8/2012
- Η Ναυτεμπορική:
Aπεβίωσε ο Αμερικανός συγγραφέας Γκορ Βιντάλ

Απεβίωσε σε ηλικία 86 ετών ο Αμερικανός συγγραφέας Γκορ Βιντάλ.
Όπως έγινε γνωστό από τον ανιψιό του Μπερ Στιρς, ο Βιντάλ απεβίωσε στην οικία του στο Hollywood Hills έπειτα από επιπλοκές πνευμονίας. Ο Γκορ Βιντάλ γεννήθηκε το 1925 στη Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ στο Οουέστ Πόιντ και μεγάλωσε στην Ουάσινγκτον. Σε ηλικία 19 ετών έγραψε την πρώτη του νουβέλα, με τίτλο Williwaw. Τη δεκαετία του ’60 έγινε διεθνώς γνωστός χάρη στις διακρίσεις που απέσπασαν τα έργα του Julian (1964), Washington D.C. (1967) και Myra Breckinridge (1968), ενώ μεγάλη επιτυχία γνώρισε με το Lincoln. Η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο United States κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου στις ΗΠΑ το 1993. Εγκωμιαστικά ήταν τα σχόλια του αμερικανικού Τύπου για την μελέτη του, Palimpsest: a memoir, το 1995. Παράλληλα με το πλούσιο συγγραφικό του έργο (μυθιστορήματα, θεατρικά, διηγήματα, δοκίμια, σενάρια για τον κινηματογράφο), ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση. Ηταν από τους σφοδρότερους επικριτές του Τζ. Μπους του νεότερου (George W. Bush), τον οποίο και είχε χαρακτηρίσει ως τον «πιο ηλίθιο άνθρωπο στις ΗΠΑ» (Democracy Now – interview: on the Bush Presidency, History and the "United States of Amnesia” Mάιος 2008). Ο Βιντάλ ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός και επικριτικός απέναντι στην αμερικανική πολιτική και τους πολιτικούς της χώρας του. Είχε περιγράψει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη χώρα του βαρετού και την πατρίδα του άχρωμου. Από το 1960 ζούσε στην Ιταλία, απ' όπου επέστρεψε το 2003 όταν πέθανε ο επί 50 χρόνια σύντροφός του Χάουαρντ Οστιν.

- H Kαθημερινή:
Πέθανε ο Γκορ Βιντάλ
Ο Γκορ Βιντάλ, ο συγγραφέας που χαρακτηρίστηκε από τις καυστικές ππαρατηρήσεις του για την πολιτική, το σεξ και την αμερικανική κουλτούρα, πέθανε χθες Τρίτη σε ηλικία 86 ετών. "Ο Βιντάλ πέθανε στο σπίτι του στο Χόλιγουντ, αφού παρουσίασε επιπλοκές από πνευμονία», γράφουν οι Los Angeles Times, επικαλούμενες τον ανιψιό του Μπερ Στιρς. Ο Γκορ Βιντάλ γεννήθηκε στο Γουεστ Πόιντ της Νέας Υόρκης και πήγε σε πολύ ακριβά ιδιωτικά σχολεία, αλλά ποτέ στο πανεπιστήμιο. Άρχισε να γράφει σε ηλικία 19 ετών όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Αλάσκα, περιγράφοντας τις εμπειρίες του από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τρίτο του βιβλίο, «The City and the Pillar» ("Η Πόλη και ο Στυλοβάτης"), προκάλεσε αναταραχή και έντονες αντιδράσεις το 1948 όταν κυκλοφόρησε γιατί περιείχε για πρώτη φορά ανοικτές περιγραφές του ομοφυλόφιλου βασικού ήρωά του. Ο Βιντάλ ήταν εγωπαθής και καυστικός, αλλά ταυτόχρονα ευφυής και καλαίσθητος. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που περιέγραφε τον εαυτό του: «Είμαι ακριβώς αυτό που φαίνομαι. Δεν υπάρχει μέσα μου ένας ζεστός, αξιαγάπητος άνθρωπος. Κάτω από την ψυχρή εξωτερική εμφάνιση, αν σπάσεις τον πάγο, θα βρεις παγωμένο νερό». Είναι γνωστές οι έντονες διαμάχες και αντιπαραθέσεις με άλλους Αμερικανούς συγγραφείς, κυρίως με τον Νόρμαν Μέιλερ και τον Γουίλιαμ Μπάκλεϊ. Μάλιστα ο πρώτος είχε χτυπήσει τον Βιντάλ πριν από την εμφάνισή τους σε τηλεοπτική εκπομπή. Ο Βιντάλ είχε χαρακτηρίσει τον Ερνεστ Χεμινγκγουέι «αστείο» και τον Τρούμαν Καπότε «βρωμερό ζώο». Ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει τον εγωκεντρισμό του. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Esquire το 2008 είχε δηλώσει πως οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται όταν μαθαίνουν ότι είχε φιλικές σχέσεις με διασημότητες όπως η Τζάκι Κένεντι και ο Γουίλιαμ Μπάροους. "Οι άνθρωποι διατυπώνουν ανάποδα την πρόταση...Θα έπρεπε να λένε πως αυτοί είχαν επιδιώξει να με γνωρίσουν». Μετά τις πρώτες του επιτυχίες, η συγγραφική του καριέρα παρέμεινε στάσιμη ίσως λόγο του θέματος του τρίτου βιβλίου του. Μέχρι την δεκαετία του '60 ασχολήθηκε με κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια. Ξαναήρθε στην επιφάνεια με τα έργα του «Julian» «Washington D.C.» «Myra Breckenridge» και γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το «Lincoln». Η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο «United States» κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου στις ΗΠΑ το 1993. Ο Βιντάλ ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός και επικριτικός απέναντι στην αμερικανική πολιτική και τους πολιτικούς της χώρας του, θεωρώντας πως χαρακτηρίζονται από τη διαφθορά και ευθύνονται για τον θάνατο της «αμερικανικής αυτοκρατορίας». Είχε περιγράψει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη χώρα του βαρετού και την πατρίδα του άχρωμου. Από το 1960 ζούσε στην Ιταλία, απ΄όπου επέστρεψε το 2003 όταν πέθανε ο επί 50 χρόνια σύντροφός του Χάουαρντ Οστιν.
Πηγή: ΑΜΠΕ

- ΕΡΤ:
Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Γκορ Βιντάλ
Σε ηλικία 86 χρόνων έφυγε από τη ζωή ο Αμερικάνος συγγραφέας Gore Vidal (Γκορ Βιντάλ), όπως αναφέρει δημοσίευμα των Los Angeles Times. Σύμφωνα με την είδηση, ο συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Χόλιγουντ, την Τρίτη (31/7) καθώς, όπως δήλωσε ο ανιψιός του, Burr Steers (Μπερ Στιρς), ο Vidal υπέφερε από πνευμονία. Ο Vidal έγραψε συνολικά 25 μυθιστορήματα, ανάμεσα σε αυτά και τα επιτυχημένα «Burr» και «Myra Breckenridge», καθώς και διακόσες διατριβές και θεατρικά έργα. Το πρώτο του βιβλίο το έγραψε σε ηλικία 19 χρονών. Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο «The City and the Pillar» προκάλεσε έντονες συζητήσεις κατά τη δεκαετία του '50 οπότε και εκδόθηκε, καθώς πραγματεύεται ζητήματα σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Τα περισσότερα βιβλιοπωλεία αρνήθηκαν την εποχή εκείνη να το τοποθετήσουν στα ράφια τους, με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να τεθεί στο «περιθώριο» και να γράφει με ψευδώνυμο για κάποια χρόνια. Στο τέλος της δεκαετίας του '50 ο Vidal άρχισε να δημοσιεύει ξανά με το όνομά του και να ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων για τον κινηματογράφο. Στις δεκαετίες '70 και '80 έγινε ευρύτατα γνωστός για τα ιστορικά του μυθιστορήματα, στα οποία «πρωταγωνιστούν» προσωπικότητες της Αμερικής, όπως ο Abraham Lincoln. Το ταλέντο του Gore Vidal στη συγγραφή δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί και με την πολιτική. Ο ίδιος υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για μια θέση στο Κογκρέσο, την πρώτη το 1960 και τη δεύτερη το 1982, αλλά δεν εκλέχτηκε καμία φορά. Χάρη στα ενδιαφέροντα, τις γνωριμίες, το χαρακτήρα και το έργο του, ο Vidal ήταν μια διάσημη προσωπικότητα που συμμετείχε συχνά σε δημόσιες συζητήσεις, αλλά αποτελούσε «αντικείμενο» συζήτησης και ο ίδιος. Μερικές από τις πιο φημισμένες ατάκες του έχουν δημοσιευτεί και στην ιστοσελίδα της Guardian: «Κάποιοι συγγραφείς έχουν εξάρτηση στο ποτό, ενώ κάποιοι άλλοι στα ακροατήρια τους», «Δεν αρκεί να επιτύχεις εσύ. Χρειάζεται να αποτύχουν και οι άλλοι», «Το στυλ έχει να κάνει με το να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις να πεις και να αδιαφορείς για όλα τ'άλλα», «Όσα περισσότερα χρήματα μαζεύει ένας Αμερικάνος, τόσο πιο "βαρετός" γίνεται», «Το 50% των ανθρώπων δεν ψηφίζει, το άλλο 50% δεν διαβάζει εφημερίδα. Ελπίζω και οι δύο αυτές ομάδες ανθρώπων να αντιστοιχούν στο ίδιο ποσοστό». Κυνικός, προκλητικός και με διάθεση «μαύρου» χιούμορ, ο συγγραφέας, μάλλον δεν έχανε ευκαιρία να φανερώνει την ευστροφία του και μέσα από τις κουβέντες του. Όπως αναφέρεται και σε σχετικό δημοσίευμα της ιστοσελίδας του BBC, ο Vidal διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τους Tennessee Williams, Orson Welles και Frank Sinatra, καθώς και με την οικογένεια του προέδρου Kennedy, ιδιαίτερα με την Jackie, που σύμφωνα με τον Τύπο ήταν ετεροθαλής αδελφή του. Πληροφορίες αναφέρουν πως ο Gore Vidal ήταν επίσης μακρινός εξάδελφος του άλλοτε Αντιπροέδρου των δημοκρατικών στις ΗΠΑ, Al Gore.

Ετικέτες

2 Comments:

Anonymous Venetia Koussia :

Μπράβο σας! έμαθα για το blog σας από το Εψιλον.
Αξίζει πραγματικά!
Συνεχίστε Να Εμπνέεστε και να Εμπνέετε!

Τετάρτη, Ιουλίου 29, 2009 1:08:00 μ.μ.  
Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. :

Γειά σου Βενετία με το ταξιδιάρικο όνομα!

Ναι, προσπαθώ να συνεχίζω, αλλά δεν χρειάζεται έμπνευση για τις αναρτήσεις, μόνον λίγη οργάνωση και χρόνος. Η έμπνευση, είναι όλη των λογοτεχνών που μας ταξιδεύουν. Και όχι μόνον σε τόπους...

Πέμπτη, Ιουλίου 30, 2009 11:23:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home