3 ~ Στη Θεσσαλονίκη με τον Nαζίμ Χικμέτ

Nazim Hikmet (1902-1963)

"Σαν τον Κερέμ"

.

αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε 'μεις

πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;

.

= = = = = =

.
Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά

...Τόσο μα τόσο σοβαρά
που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι, καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου.
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
όσο κι αν τον φοβάσαι
μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.

(απόδοση: Γιάννης Ρίτσος)

Γιάννης Σταύρου: Διαγώνιος

Τα μάτια μου είναι πλημμυρισμένα από πόθους
Είν' ωραίος ο κόσμος,

είν' ωραίος ο κόσμος.

.

Παρά το βάρος στο στήθος μου,
η καρδιά μου χτυπά πάντα
με τα μακρινά αστέρια...

= = = = =

= = = = =

23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1945

Εκείνη τι να κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Είναι στο σπίτι, στο δρόμο,
δουλεύει, ξάπλωσε , είναι στο πόδι;
Μπορεί να σήκωσε το χέρι,
-αχ, ρόδο μου,
πώς γυμνώνει αυτή η κίνηση τον λευκό, γερό καρπό του χεριού της!-
Εκείνη τι κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Μπορεί να ‘χει στα γόνατά της ένα γατάκι,
να το χαϊδεύει.
Μπορεί να περπατάει, έτοιμη ν’ απλώσει το πόδι,
-εκείνα τα λατρευτά πόδια που τη φέρνουν γοργά γοργά κοντά μου,
κάθε μαύρη μέρα!...-
Και τι σκέφτεται,
εμένα;
Είτε
ξέρω γω
γιατί δε βράζουν τόσην ώρα τα φασόλια;
Είτε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι
είναι τόσο δυστυχισμένοι;
Εκείνη τι σκέφτεται τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

(μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης)

.

Αν η μισή καρδιά μου βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα

η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται

με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το Κίτρινο ποτάμι

Κι ύστερα, γιατρέ, την πάσα αυγή,

την πάσα αυγή γιατρέ, με τα χαράματα

πάντα η καδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.

.

...Κι ύστερα, δέκα χρόνια τώρα, να, γιατρέ

που τίποτα δεν έχω μες στα χέρια μου να δώσω στο φτωχό λαό μου

τίποτα, πάρεξ ένα μήλο

Ένα κόκκινο μήλο, την καρδιά μου.

(απόδοση: Γιάννη Ρίτσου)

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.
.
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα
δε στο 'χω πει ακόμα…

(απόδοση: Γιώργος Παπαλεονάρδος)

2 ~ Στο Μεσολόγγι με τον Λόρδο Βύρωνα

Lord George Gordon Byron (1788-1824)
"ένας πολίτης του κόσμου"


Μύρια στήθη συνενώνει μία και κοινή αιτία
Δυτικοί κι ανατολίτες επαναστατούν με βία
Πάνω στις κορφές του 'Αθω και τις 'Ανδεις κυματίζει
λάβαρο πού 'ναι το ίδιο και δυο κόσμους χαιρετίζει
L.B: Η Εποχή του Ορειχάλκου


- φωτογραφία του newManifesto

"Εκεί που η μαύρη φαλαρίδα κι η άγρια πάπια
χειμαδιό βρίσκουν στην προσηλιακή στεριά,
στης λιμνοθάλασσας τα ακρόνερα τα σάπια
τι ήρθες ζητώντας, λευκέ Κύκνε, του βοριά;".
(ποίημα του Γιώργου Δροσίνη για τον Λόρδο Βύρωνα)



Όταν οι ηδονές χαθούν και κρυώσει το αίμα
που τα χρόνια μας φεύγουν σαν κάποιο πουλί
η πιο λατρευτή ανάμνηση θα ’ναι η τελευταία
το πιο γλυκό μνημείο μας στη γη
το πρώτο της αγάπης φιλί.

L.B.



«Ο μεγάλος στόχος της ζωής είναι η αίσθηση να νιώθουμε ότι υπάρχουμε ακόμη και στον πόνο. Αυτό είναι το "ακόρεστο κενό" που μας ωθεί στα τυχερά παιχνίδια, στη μάχη, στα ταξίδια, σε άσωτες αλλά οξύτατες αισθητές ασχολίες κάθε λογής, των οποίων κύριο θέλγητρο είναι η ταραχή που συνοδεύει την πραγματοποίησή τους».

L.B.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Linocut poster by Stephen Alcorn



Richard Westall: Ο Λόρδος Βύρων στα 25

Τις μέρες μας βαραίνει η αδιαφορία
κι ας είν' σε ρίμα, άκου την αιτία
Ο Βασιλιάς δεν το μπορεί - ο Διάδοχος δεν θέλει
οι Πατριώτες δεν μιλούν - στους υπουργούς δεν μέλει.
Τι σημασία ποιοι κρατούν σωστή ή λάθος θέση
αν οι τρελοί, αν οι κακοί, οι άχρηστ' ή οι μπαμπέσοι;
L.B.


Σωτήρης Ιωσηφίδης: Μεσολόγγι


Ο Λόρδος Βύρων στην Ελλάδα
(Kilvert I.S.)
Έκδοση του Μουσείου Μπενάκη, 1974

...συνεχίζεται

Περισσότερα:
Lord Byron, 1
Lord Byron, 2

Εικόνες και πίνακες: www.benaki.gr, manifesto.blogspot.com,
academic.brooklyn.cuny.edu, www.cbcbooks.org,
gutenberg.org, arcadia.ceid.upatras.gr,
www.csulb.edu

1 ~ Στη Ναύπακτο με τον Μιγκέλ Ντε Θερβάντες

Miguel de Cervantes Saavedra

(1547-1616)

Με το πλοίο «Μαρκησία» στη ναυμαχία του Λεπάντο

[To πoρτραίτο του Θερβάντες είναι του Xουάν δε Xαουρέγκι (1600)]

Η ναυμαχία της Ναυπάκτου του Γεωργίου Kλόντζα

(Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας)

«… Και κείνη την ημέρα, που στάθηκε τόσο τυχερή για τη Χριστιανοσύνη, γιατί γίνηκε αφορμή να σκορπιστεί η πλάνη πούχε όλος ο κόσμος κι όλα τα έθνη, πως οι Τούρκοι ήτανε τάχα ανίκητοι στη θάλασσα, εκείνη την ημέρα -λέω- όπου συντρίφτηκε η οθωμανική έπαρση κι αλαζονεία, ανάμεσα σε τόσους και τόσους χριστιανούς που βρέθηκαν εκειπέρα και που τους χαμογέλασε η τύχη (γιατί όσοι σκοτώθηκαν στάθηκαν πιο τυχεροί από πολλούς που έμειναν ζωντανοί και νικητές), εγώ μονάχα ήμουνα ο κακότυχος. Γιατί αντί για το χρυσό στεφάνι του νικητή που θα έπρεπε να περιμένω αν ζούσαμε στα χρόνια των Ρωμαίων, βρέθηκα εκείνη την άλλη νύχτα που ακολούθησε μια τόσο ξακουστή μέρα βρέθηκα με αλυσίδες στα πόδια και χειροπέδες…»

Μιγκέλ ντε Θερβάντες

Δον Κιχώτης, τόμος Α΄, βιβλίο τέταρτο, κεφ. 39ο.

[στρατιώτης στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (7-10-1571)]
Μετάφραση: Κ. Καρθαίος

(από την Kαθημερινή).

* * * * * *

Ο Θερβάντες έγραφε εντατικά: ποίηση, νουβέλες, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα. Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, εκδόθηκαν σχεδόν όλα μαζί. Ο συγγραφικός πυρετός συνδυάστηκε μ' έναν περιπετειώδη, ταραχώδη σχεδόν, πλάνητα βίο: νεαρός στρατιώτης στην Ιταλία, επιχειρηματίας στη Μεσόγειο, πέντε χρόνια αιχμάλωτος των πειρατών στο Αλγέρι, έχασε το αριστερό του χέρι στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Μετονομάστηκε απαξιωτικά από τους φαρμακομύτηδες ομοτέχνους (με προεξάρχοντα τον Λόπε ντε Βέγκα) σε «Κουλό της Ναυπάκτου». H κακοτυχία του είχε, τουλάχιστον, χιούμορ. Ο επιδέξιος συγγραφέας υπήρξε κουλός και, σύμφωνα με άλλες πηγές, τραυλός. Ο ίδιος, με τη φλεγματική (αυτο)ειρωνεία ανταπάντησε στους χολιασμένους κακόγλωσσους: «απώλεσα την αριστεράν μου προς δόξαν της δεξιάς».

Από το netschoolbook.gr

* * * * * *

Αντόνιο Καβανίγιας δε Μπλας: Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ - Ο Θερβάντες στην ναυμαχία της Ναυπάκτου (εκδ. Ενάλιος)
Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη

Ο Μιγκέλ δε Θερβάντες, κλεισμένος στη φυλακή του Αλγερίου, στέλνει αγωνιώδεις επιστολές σε πρόσωπα αγαπημένα για να μεσολαβήσουν ώστε να απελευθερωθεί. Δεν βλέπει, ωστόσο, φως από πουθενά. Μέσα στην απόγνωσή του, και για να μην τρελαθεί στη διάρκεια αυτών των πέντε ετών εγκλεισμού του στη σκοτεινή φυλακή, προσπαθεί να ζωντανέψει στη σκέψη του τις συναρπαστικές περιπέτειες που έχει ζήσει. Έτσι μιλά για τις περιπέτειές του στην Ιταλία, για τους έρωτές του με ωραίες δούκισσες και φτωχές κοπέλες του λαού, αλλά και για τη στρατιωτική του εμπειρία δίπλα στον Δον Χουάν της Αυστρίας, με τον οποίο πολέμησε μαζί στην "κρισιμότερη μάχη που έζησε ποτέ ο κόσμος ολάκερος" : στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, εκεί στις ελληνικές ακτές, και ήταν γι' αυτόν η συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του και της ιστορίας της ίδιας

* * * * * *

O Δον Kιχώτης του Σαλβαντόρ Nταλί

Museo Iconografico del Quijote, Γκουαναχουάτο, Mεξικό.

* * * * * *

H μοναξιά του Θερβάντες

Ο επίλογος ενός συνεδρίου ισπανιστών της νοτιοανατολικής Ευρώπης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από το ισπανικό υπουργείο Εξωτερικών, το ημέτερο υπουργείο Πολιτισμού και το Ινστιτούτο Θερβάντες, γράφτηκε προχθές το μεσημέρι στη Ναύπακτο.
Με τα αποκαλυπτήρια μιας πλάκας στη μνήμη του μεγάλου Ισπανού συγγραφέα Θερβάντες είχε να κάνει ο «επίλογος» αυτός, αλλά σίγουρα ο δήμαρχος της πόλης καθόλου ευτυχής δεν πρέπει να αισθανόταν κατά τη διάρκεια της τελετής. Εκτός από τον ίδιο, το μητροπολίτη Ναυπάκτου, το νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και πέντ' -έξι δημοτικούς σύμβουλους, ουδείς άλλος βρέθηκε στο γραφικό λιμάνι της πόλης όπου είχαν έρθει διπλωμάτες κυρίως βαλκανικών χωρών.
«Γιατί τέτοια ερημιά;» ρωτήσαμε τον αντιδήμαρχο και αυτός μας είπε: «Στείλαμε χίλιες προσκλήσεις, τι άλλο να κάναμε;».

Να τους λέγατε κύριε αντιδήμαρχε, ότι ο Θερβάντες έγραφε με το δεξί χέρι και πολέμαγε με το αριστερό, το οποίο και αχρηστεύθηκε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου. Eτσι, και «δεξιοί» και «αριστεροί» θα είχαν λόγο να συγκινηθούν, οπότε το φιάσκο θα είχε πιθανόν αποφευχθεί...

Παν.Τσ.

Eλευθεροτυπία 7/12/98

To άγαλμα του Θερβάντες στη Ναύπακτο

Η φωτογραφία είναι από το npress.gr: Με τον Θερβάντες στα σοκάκια της Ναυπάκτου
(ενημερώθηκε 31/03/2019)