____________ ____________ ταξιδεύοντας: 77 ~ Λίντα Έλκιν: στην Αμοργό

ταξιδεύοντας

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

77 ~ Λίντα Έλκιν: στην Αμοργό


Linda Elkin
"η Ελλάδα επηρέασε τη γραφή μου
με τον ίδιο τρόπο που επηρέασε τη ζωή μου"



Αμοργός

Λίγο πιο κει από την εκκλησία με τον γαλάζιο θόλο, στέκεται
μια μαρμάρινη γυναίκα, κρυμμένη σ' ένα άγνωστο μονοπάτι.
Δεν έχει πια κεφάλι, βραχίονες, χέρια.
Αλλά ακόμα κι έτσι, με πρόσωπο που λείπει, Αυτή σε παρακολουθεί.

Στην αρχή την είπα σπασμένη, λειψή.
Μετά, καθώς γευμάτιζα και κολυμπούσα
ήξερα ότι Αυτή στεκόταν εκεί, πάνω από μένα,
τόσο ασφαλείς κι οι δυο μας που θα μπορούσαμε να είμαστε ακέραιες.

Image Hosted by ImageShack.us
Η παραλία της Αιγιάλης

Δεν πήγα στην Ελλάδα για να γράψω, πήγα ως χορεύτρια. Αλλά η Ελλάδα επηρέασε τη γραφή μου με τον ίδιο τρόπο που επηρέασε τη ζωή μου' μου έδωσε την άμεση εμπειρία να ζήσω κοντά στη θάλασσα και τον ουρανό. Στα ελληνικά νησιά ένιωθα άμεση και διαρκή εσωτερική δόνηση. Και μολονότι ήμουν μια ξένη αισθανόμουν ότι βρήκα ένα αληθινό σπίτι. - L.E.

Image Hosted by ImageShack.us
Κατάπολα

H απόσταση ως τα Κατάπολα

Έρχομαι από την άλλη πλευρά του νησιού.
Μπορεί να μη σου φαίνεται μεγάλη απόσταση, είπε,
μιας κι έχεις πάρει αεροπλάνο και πλοίο για να 'ρθεις εδώ.
Αλλά για μένα είναι πολύ μακριά.

Είναι μια γυναίκα που κάποτε περπατούσε
από εδώ που στεκόμαστε μέχρι το σπίτι
που γεννήθηκα. Για να πας ως εκεί θέλει δεκατέσσερις,
δεκαπέντε, δεκάξι ώρες, και πρέπει να βαδίζεις

σε στενούς κατσικόδρομους στην κορφή των βουνών.
Ο περίπατος ως την άλλη πλευρά του νησιού
γίνεται πολύ κοντά στον ουρανό, είπε.
Μπορείς να φανταστείς να περπατά από δω ως εκεί;

Είναι τόσο μακριά σαν να περιμένεις ν' ακούσεις άλλη γλώσσα.
Κατά καιρούς νοσταλγώ τον τόπο της παιδικής μου ηλικίας,
εκεί που ζούσα, όπως εδώ, πολύ κοντά στη θάλασσα.
Δεν έχεις ιδέα πόσο μακριά είναι

καθώς εσύ πήρες αεροπλάνο και πλοίο
για να φθάσεις εδώ που είμαστε.
Αλλά, πίστεψέ με, εγώ γεννήθηκα σ' ένα άλλο
μέρος του κόσμου

Δεν έφυγα από την άλλη πλευρά του νησιού
μέχρι που έγινα εικοσιένα, και τώρα η επιστροφή
είναι ένα ταξίδι που σπάνια επιχειρώ, και ποτέ το χειμώνα
όταν η θάλασσα είναι αγριεμένη. Ξέρω μια γυναίκα

που περπατούσε όλο το μήκος αυτού του νησιού.
Περπατούσε μακρύτερα ακόμη κι απ'όσο πηγαιναν οι κατσίκες.
Πώς μπορώ να σου εξηγήσω πόσο μακρυά
έχω ταξιδέψει; Αν μπορούσες να δεις

το σπίτι που γεννήθηκα, το μακρύ μονοπάτι
που οδηγεί από τη θάλασσα σ' εκείνο το σπίτι,
τι θα περίμενες; Στρέψε το βλέμμα σου οπουδήποτε εδώ γύρω:
σ' αυτή την ελιά, σ' αυτή τη ζωηρή κόκκινη φούξια,

στη μικρή κίτρινη γάτα στα πόδια σου. Θα 'βλεπες
το καθένα από αυτά στην άλλη άκρη του νησιού
και θα 'λεγες ότι είναι ακριβώς τα ίδια.
Θα 'λεγες ότι ο Δημήτρης πρέπει να έχει ξεχάσει

πώς είναι να είσαι νέος. Ότι αυτά τα δέντρα
πρέπει να του φαίνονται διαφορετικά.
Τα ψηλά δέντρα με τα γιγάντια κλαδιά.
Ο Δημήτρης πρέπει να λέει ότι η παιδική ηλικία

είναι η άλλη πλευρά του νησιού, ο τόπος που
μεγαλώσαμε και που τώρα είναι τόσο μακριά. Ω, αλλά εσύ
θα 'χεις κάνει λάθος, Όχι, φίλη μου, λέω
ότι από εκεί που έρχομαι είναι πολύ μακριά.

- Πηγή: Kindled Terraces, Edited by Don Schofield -
Truman State University Press
- μτφ: Ιωάννα Μοάτσου Στρατηγοπούλου
- Φωτογραφίες: nicphotos.com, in2life.gr

2 Comments:

Blogger Roadartist :

Το αγαπημένο μου νησί...
Λατρεμένη Αμοργός..
http://roadartist.blogspot.com/2007/11/blog-post_27.html

Δευτέρα, Απριλίου 06, 2009 2:22:00 μ.μ.  
Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. :

Δικές σου οι φωτογραφίες, υποθέτω.
Πολύ όμορφες!

Αλλά αυτό που βλέπω στο τραπέζι είναι σίγουρα ρακόμελο; Ή μήπως είναι ψημένη ρακή, όπως το λένε οι ντόπιοι;

Mε φίλεψε κάποτε, μια ιντερνετική φίλη και μου έμεινε αξέχαστη.

Άντε, στην υγειά μας!

Τετάρτη, Απριλίου 22, 2009 4:55:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home