37 ~ Αμίρ Ορ: 1η Συνάντηση στην Καλαμάτα
Πότισέ με,
Κωνσταντίνος Παρθένης: Καλαμάτα, το λιμάνι
Στην πρώτη συνάντηση που έφερε ως τίτλο τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη «Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας...» ο Αμίρ Ορ ήταν ομιλητής στην δεύτερη συνεδρία με θέμα: «Παρελθόν και παρόν: Η παράδοση απέναντι στην τρέχουσα καθημερινότητα ως πηγή έμπνευσης για τον συγγραφέα», μαζί με τους συμπατριώτες του Μπάτυα Γκουρ και Ντορίτ Ραμπινιάν και τους Τάκη Θεοδωρόπουλο και Κώστα Ακρίβο.
Aπό την 1η Συνάντηση στην Καλαμάτα
Οι συναντήσεις αυτές πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ των υπουργείων Πολιτισμού Ελλάδος και Ισραήλ και διοργανώνονται από το Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, το Ισραηλινό Ινστιτούτο για την μετάφραση της Εβραϊκής Λογοτεχνίας και την Ισραηλινή πρεσβεία στην Ελλάδα. Η δεύτερη συνάντηση έγινε στο Mitzpe Ramon του Ισραήλ τον Ιανουάριο του 2005.
Ηλιοβασίλεμα
Σ' αυτό το ευάλωτο φως που χαμηλώνει
το μάτι βαραίνει από σκιά, βαθαίνει από απουσία.
Πράγματα αιωρούνται στο χώρο,
καθηλώνονται μόλις γίνουν ορατά, διάφανα-
κι ο τρόπος που υπάρχουν τώρα
είναι ο τρόπος τους να σβήνουν.
Το μάτι δημιουργός έχει εξασθενήσει'
κι ο κόσμος που κυλούσε -είναι σχεδόν όλος θάλασσα'
όποιος κι αν βρίσκεται μπροστά μου, πίσω μου, πλάι μου-
είναι εγώ, αλλά δεν είναι εδώ.
Και είναι ήδη αργά. Και η μέρα έφτασε στο τέλος της.
Και απομείναμε εδώ, μόνοι.
Στις όχθες του κόσμου
εκεί καθίσαμε, εκλιπαρώντας τις ψυχές μας-
εκεί θρηνήσαμε, αόμματοι,
όταν το βλέμμα μας βυθίζεται στην απέραντη θάλασσα
και ξαφνικά θυμόμαστε
ποιοι έχουμε υπάρξει.
Μετάφραση: Xάρης Βλαβιανός (Περιοδικό "Ποίηση" τ.28)
O Rafi Weichart, κριτικός, μεταφραστής και καθηγητής Εβραϊκής λογοτεχνίας γράφει για τον Αμίρ Ορ: «Tα ποιήματά του φέρνουν στον νου τις φωτογραφίες [κάτω δεξιά] του Robert Maplethorpe (1946-1989) [φωτ. αριστερά] που συνδυάζουν οδύνη, ερωτισμό και αισθητικότητα. Ο Ορ συνδέει την ποίηση με την κλασσική παράδοση της γραφής και δημιουργεί μια μοντέρνα ποίηση χωρίς, όμως, να εγκαταλείπει το παρελθόν.»
H γλώσσα λέει: Πριν από τη γλώσσαορθώνεται μια γλώσσα. Η γλώσσα είναι σπιλωμένα ίχνη
από κει πέρα
Η γλώσσα λέει: Άκου, τώρα
Ακούς: Ακούστηκε
αντίλαλος.
Πάρε σιωπή και προσπάθησε να σωπάσεις.
Πάρε λέξεις και προσπάθησε να μιλήσεις.
Πιο πέρα από τη γλώσσα, η γλώσσα είναι πληγή
απ' όπου o κόσμος ρέει και ρέει.
Η γλώσσα λέει: Είναι, δεν Είναι, Είναι
δεν Είναι. Η γλώσσα λέει: Εγώ.
Η γλώσσα λέει: Aς σε σημάνουμε,
ας σε νιώσουμε, έλα πες
πως έχεις πει.
Amir Or: Η γλώσσα λέει
= = =
φωτογραφίες: www.blesok.com.mk, www.motherbird.com,
www.dublinwritersfestival.com, plasma-gate.weizmann.ac.il
εξώφυλλα βιβλίων: www.dedaluspress.com, www.breathe-project.net
πίνακας: www.yannisstavrou.gr