26 ~ Άκραμ Έλγοφ: "H ψυχή της Ανατολής"
Αkram S. Elghuff
"όλα στην ποίηση επιτρέπονται"
Σαν Ελληνικά κάστρα
είναι ο πόθος μου
Σαν αρχαία σπηλιά
είναι το πάθος μου
Σαν αγιασμένη φωτιά
είναι το κορμί μου
Και 'συ χάνεις ολόκληρη
ιστορία μακριά μου
= = =
Marwan A. Kishek: Ραμάλλα, Παλαιστίνη - View from Al-Nuzha Street, 1980
Ο Άκραμ Έλγοφ, ζωγράφος, ποιητής και γραφίστας, γεννήθηκε στην Παλαιστίνη και από το 1988 ζει στην Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στην Ελλάδα ως χειριστής Η/Υ και Τεχνικός Ακτινολόγος, και συνέχισε σπουδάζοντας Ψυχολογία. Το 2001 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο "Η ψυχή της Ανατολής Ι". Πρόκειται για μία συλλογή ποιημάτων που έχουν θέμα τον έρωτα, την απουσία, την παράκληση, την ελπίδα και τον θάνατο. Η εικονογράφηση του εξωφύλλου έχει γίνει με ένα σκίτσο του ιδίου.
Βράχος σκληρός
και τρυφερός σαν άνεμος
Φωτιά καίει
και δροσερός σαν νερό
Θάλασσα άγρια
και ήσυχος σαν έρημος
Αέρας δυνατός
και ήρεμος σαν σιωπή
Επανάσταση είσαι εσύ
Περί παλαιστινιακής λογοτεχνίας και του ρόλου της ποίησης στην σημερινή Παλαιστίνη
Πηγή: The Guardian - Καθημερινή, Σάββατο, 6 Iανoυαρίου 2007
.....Στη διάρκεια του Φεστιβάλ Παλαιστινιακής Λογοτεχνίας, που έγινε το φθινόπωρο στο Μάντσεστερ, η Σάλμα Χάντρα Τζαγιούζι βάδισε αργά προς το μικρόφωνο στο μεγάλο αμφιθέατρο. Ποιήτρια, κριτικός, ακαδημαϊκός και μεταφράστρια, η καθηγήτρια Τζαγιούζι, αρκετά εξασθενημένη πλέον από τα χρόνια και λίγο βαρύκοη, είναι η αδιαμφισβήτητη πρύτανης των παλαιστινιακών γραμμάτων. Το 1980 ίδρυσε το Πρόγραμμα για τη Μετάφραση της Αραβικής Λογοτεχνίας (PROTA) και άρχισε να επιμελείται κριτικές ανθολογίες αραβικής ποίησης και πεζογραφίας, οι οποίες τώρα αποτελούν τα θεμέλια της παλαιστινιακής και αραβικής λογοτεχνίας στα αγγλικά. Στο Φεστιβάλ, διάβασε ποιήματά της και στις δύο γλώσσες και μίλησε με πάθος για την αποδοχή που έχει η παλαιστινιακή λογοτεχνία στον κόσμο, αναφέροντας το θερμό καλωσόρισμα που δέχτηκε το βιβλίο–μαρτυρία «Είδα τη Ραμάλα», του Μουρίντ Μπαργκούτι. «Ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να είναι εχθρός μας», είπε, «όταν βλέπει ότι η υπόθεσή μας είναι δίκαιη».
.....[...] Στην εναρκτήρια συνεδρία του φεστιβάλ κάποιος ρώτησε –όπως ήταν αναμενόμενο– ποιος είναι ο ρόλος της ποίησης στη σημερινή Παλαιστίνη. Ποια είναι η συμβολή της ποίησης στον αγώνα των Παλαιστινίων σήμερα; Ο Μουρίντ Μπαργκούτι απάντησε λέγοντας κάτι που θα έχει σίγουρα βαρεθεί να επαναλαμβάνει: Ότι η ποίηση δεν είναι δημόσιος υπάλληλος, δεν είναι στρατιώτης, δεν είναι στην υπηρεσία κανενός. Ο βραβευμένος Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς έχει μιλήσει ανοιχτά για το δικαίωμά του να γράφει για πράγματα που δεν είναι «παλαιστινιακά».
.....Έχει επίσης θέσει ερωτήματα για τον ρόλο του ποιητή σε καιρούς κρίσης, καιρούς που οφείλει να στρέψει την εστίασή του από τον εσωτερικό εαυτό του προς τον κόσμο. Ο Μπαργκούτι, ο Νταργουίς και άλλοι Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες έχουν εμπλακεί δημιουργικά με τις απαιτήσεις της κοινότητάς τους, αναγνωρίζοντας και ταυτόχρονα απωθώντας τες.
.....Στο τελευταίο τεύχος της παλαιστινιακής λογοτεχνικής επιθεώρησης «Αλ Καρμέλ», το «Ημερολόγιο» του Νταργουίς (που συμπίπτει χρονικά με τους βομβαρδισμούς του καλοκαιριού στον Λίβανο) έχει τη μορφή 15 μικρών κομματιών πρόζας και ποίησης. Το πέμπτο κομμάτι κρατάει σε ισορροπία τον εαυτό και τον κόσμο:
.....«Καπνός βγαίνει από μέσα μου, απλώνω το χέρι να μαζέψω τα μέλη μου που σκορπίστηκαν από τόσα σώματα, που πολιορκήθηκαν από στεριά και θάλασσα και ουρανό και γλώσσα. Το τελευταίο αεροπλάνο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Βηρυτού και μ’ άφησε μπροστά στην οθόνη να κοιτάζω μαζί με εκατομμύρια θεατές τον υπόλοιπο θάνατό μου. Όσο για την καρδιά μου, τη βλέπω να κυλάει, σαν κουκουνάρι, από το Όρος Λίβανος στη Γάζα».
Πηγή: The Guardian - Καθημερινή, Σάββατο, 6 Iανoυαρίου 2007
.....Στη διάρκεια του Φεστιβάλ Παλαιστινιακής Λογοτεχνίας, που έγινε το φθινόπωρο στο Μάντσεστερ, η Σάλμα Χάντρα Τζαγιούζι βάδισε αργά προς το μικρόφωνο στο μεγάλο αμφιθέατρο. Ποιήτρια, κριτικός, ακαδημαϊκός και μεταφράστρια, η καθηγήτρια Τζαγιούζι, αρκετά εξασθενημένη πλέον από τα χρόνια και λίγο βαρύκοη, είναι η αδιαμφισβήτητη πρύτανης των παλαιστινιακών γραμμάτων. Το 1980 ίδρυσε το Πρόγραμμα για τη Μετάφραση της Αραβικής Λογοτεχνίας (PROTA) και άρχισε να επιμελείται κριτικές ανθολογίες αραβικής ποίησης και πεζογραφίας, οι οποίες τώρα αποτελούν τα θεμέλια της παλαιστινιακής και αραβικής λογοτεχνίας στα αγγλικά. Στο Φεστιβάλ, διάβασε ποιήματά της και στις δύο γλώσσες και μίλησε με πάθος για την αποδοχή που έχει η παλαιστινιακή λογοτεχνία στον κόσμο, αναφέροντας το θερμό καλωσόρισμα που δέχτηκε το βιβλίο–μαρτυρία «Είδα τη Ραμάλα», του Μουρίντ Μπαργκούτι. «Ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να είναι εχθρός μας», είπε, «όταν βλέπει ότι η υπόθεσή μας είναι δίκαιη».
.....[...] Στην εναρκτήρια συνεδρία του φεστιβάλ κάποιος ρώτησε –όπως ήταν αναμενόμενο– ποιος είναι ο ρόλος της ποίησης στη σημερινή Παλαιστίνη. Ποια είναι η συμβολή της ποίησης στον αγώνα των Παλαιστινίων σήμερα; Ο Μουρίντ Μπαργκούτι απάντησε λέγοντας κάτι που θα έχει σίγουρα βαρεθεί να επαναλαμβάνει: Ότι η ποίηση δεν είναι δημόσιος υπάλληλος, δεν είναι στρατιώτης, δεν είναι στην υπηρεσία κανενός. Ο βραβευμένος Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς έχει μιλήσει ανοιχτά για το δικαίωμά του να γράφει για πράγματα που δεν είναι «παλαιστινιακά».
.....Έχει επίσης θέσει ερωτήματα για τον ρόλο του ποιητή σε καιρούς κρίσης, καιρούς που οφείλει να στρέψει την εστίασή του από τον εσωτερικό εαυτό του προς τον κόσμο. Ο Μπαργκούτι, ο Νταργουίς και άλλοι Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες έχουν εμπλακεί δημιουργικά με τις απαιτήσεις της κοινότητάς τους, αναγνωρίζοντας και ταυτόχρονα απωθώντας τες.
.....Στο τελευταίο τεύχος της παλαιστινιακής λογοτεχνικής επιθεώρησης «Αλ Καρμέλ», το «Ημερολόγιο» του Νταργουίς (που συμπίπτει χρονικά με τους βομβαρδισμούς του καλοκαιριού στον Λίβανο) έχει τη μορφή 15 μικρών κομματιών πρόζας και ποίησης. Το πέμπτο κομμάτι κρατάει σε ισορροπία τον εαυτό και τον κόσμο:
.....«Καπνός βγαίνει από μέσα μου, απλώνω το χέρι να μαζέψω τα μέλη μου που σκορπίστηκαν από τόσα σώματα, που πολιορκήθηκαν από στεριά και θάλασσα και ουρανό και γλώσσα. Το τελευταίο αεροπλάνο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Βηρυτού και μ’ άφησε μπροστά στην οθόνη να κοιτάζω μαζί με εκατομμύρια θεατές τον υπόλοιπο θάνατό μου. Όσο για την καρδιά μου, τη βλέπω να κυλάει, σαν κουκουνάρι, από το Όρος Λίβανος στη Γάζα».
O πίνακας του M. Κishek είναι από το ourworld.compuserve.com
Οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το βιβλίο "H ψυχή της Ανατολής Ι"
Οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το βιβλίο "H ψυχή της Ανατολής Ι"
1 Comments:
έρημος
ήρεμος
δυνατός
λέξεις από τον νεαρό ποιητή που συνδυάζουν την ανατολική καταγωγή με τη σύγχρονη ποιητική αναζήτηση...
ευχαριστούμε για το αφιέρωμα
Δημοσίευση σχολίου
<< Home