23 ~ Φρανθίσκο Μπρίνες: Το πιο όμορφο καλοκαίρι μου
Francisco Brines
(1932)
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ
Και τι είναι αυτό που έµεινε από εκείνο το παλιό καλοκαίρι
στα παράλια της Ελλάδας;
Τι µου αποµένει από το µοναδικό καλοκαίρι της ζωής µου;
Αν µπορούσα να διαλέξω απ' όλα όσα έχω ζήσει
κάποιον τόπο και το χρόνο που τον περιβάλλει,
η θαυµατουργή συνοδεία του µε φέρνει εκεί,
όπου το να είσαι ευτυχισµένος είναι ο φυσικός λόγος του
...............να είσαι ζωντανός.
Διαρκεί η εµπειρία, σαν κλειστό δωµάτιο των παιδικών
...............χρόνων'
δεν µένει πια η ανάµνηση των διαδοχικών ηµερών
σ' αυτή την ανούσια διαδοχή των χρόνων.
Σήµερα βιώνω αυτή την έλλειψη,
κι εκβιάζω από την αυταπάτη να διασώσω κάτι
που να µου επιτρέπει να κοιτάζω ακόµη τον κόσµο
µε τον αναγκαίο έρωτα'
κι έτσι να µε αναγνωρίσω άξιο για το όνειρο της ζωής.
Απ' ό,τι υπήρξε τύχη, σ’ εκείνο το µέρος της ευτυχίας,
άπληστα λεηλατώ
την ίδια πάντα εικόνα:
τα µαλλιά του ν' ανεµίζουν στον αέρα
και το βλέµµα καρφωµένο µέσα στη θάλασσα.
Μόνον εκείνη την αδιάφορη στιγµή.
Σφραγισµένη σ' αυτήν, η ζωή.
μτφ: Ρήγας Κούπα
από την ανθολογία ομοερωτικής ποίησης Η ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΟΜΩΝΥΜΩΝ
= = = = =
Χαιρώνεια (Chaeronia in Boeotia)
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
........................ (Σε σας αδέρφια, φαντάσματα μελλοντικά)
Στη Χαιρώνεια σ' αγάπησα. Ζούσαμε.
Μέσ' απ' το ρημαγμένο πλάκωμα ένας
θνητός αχνός: ήμασταν ζωντανοί.
Έχουν περάσ' οι αιώνες, κι άλλα μάτια
ατενίζουν τα ερείπια, άθικτα ακόμα.
Ποιος διάβηκε από δω; Μονάχα το άδειο
στον κάμπο αυτόν το ρούχο ήταν του χρόνου.
Στη Χαιρώνεια σ' αγάπησα. Ανέπαφη
της ανθρώπινης στάχτης μένει η ζέστη
και στο έρημο πρωινό σκιές από στήλες
πεσμένες κοίτονται, φλεγόμενα
σώματα υπήρξαμε στη σκιά του. Πόσος
θάνατος θά 'πρεπε να 'ρθεί, να σβήσει
τα ωραία σου νιάτα, να φυσήξει στα δικά μου,
τίποτα εδώ δε διάρκεσε, γυρέψαμε
να γρηγορέψουν οι καρδιές σα να 'ταν
μοναδικό της ζωής σημάδι.
Μες στο έρημο πρωινό, αγαπηθείτε,
τις καρδιές γρηγορέψετε σα να 'ταν
μοναδικό της ζωής σημάδι.
Μες στο έρημο πρωινό, αγαπηθείτε,
τις καρδιές γρηγορέψετε σα να 'ταν
μοναδικό της ζωής σημάδι.
Το μόνο που διαρκεί είναι το άδειο.
μτφ: Ηλίας Ματθαίου
από την ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
= = = = = =
Περισσότερα για τον Φρανθίσκο Μπρίνες:
- από την "Έλξη των Ομωνύμων"
- από τα "Ποιήματα της παλιάς ζωής"
Φωτογραφίες: larioja.com, greece.strabon.org,
fundacionjoselito.com
Εξώφυλλα βιβλίων: tienda.boe.es, protoporia.gr,
librerialuces.com, cervantesvirtual.com,
O πίνακας είναι του Steve Walker
= = = = =
UPDATE 26 Μαρτίου, 2007
Ο Francisco Brines τον Απρίλιο στην Αθήνα:
(από το site του Ιανού)
Το Ινστιτούτο CERVANTES και το ηλεκτρονικό περιοδικό POEMA διοργανώνουν
στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Η ποιητική γενιά του ’50».
Συμμετέχουν:
Φρανθίσκο Μπρίνες, ποιητής, καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας και
Ισπανικών, Τομάς Σεγκόβια, ποιητής, Λουίς Γκαρθία Χαμπρίνα,
ανθολόγος της γενιάς του ’50, Τάσος Δενέγρης, ποιητής-μεταφραστής,
Παλαιολόγος, καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας στο ΕΑΠ.
Απαγγέλουν οι ηθοποιοί:
Ενρίκε Κάρλος Κουαράνιας Ρομανί, Νίκος Αναστασόπουλος
Κιθάρα:
Ζοάν Κάρλες Μαρτίνεθ Πρατ
Δευτέρα 23 Απριλίου, ώρα 19.30 στον Ιανό
= = = = = =
UPDATE 24 Απριλίου 2007
Από την εκδήλωση στον Ιανό:
UPDATE 26 Μαρτίου, 2007
Ο Francisco Brines τον Απρίλιο στην Αθήνα:
(από το site του Ιανού)
Το Ινστιτούτο CERVANTES και το ηλεκτρονικό περιοδικό POEMA διοργανώνουν
στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Η ποιητική γενιά του ’50».
Συμμετέχουν:
Φρανθίσκο Μπρίνες, ποιητής, καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας και
Ισπανικών, Τομάς Σεγκόβια, ποιητής, Λουίς Γκαρθία Χαμπρίνα,
ανθολόγος της γενιάς του ’50, Τάσος Δενέγρης, ποιητής-μεταφραστής,
Παλαιολόγος, καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας στο ΕΑΠ.
Απαγγέλουν οι ηθοποιοί:
Ενρίκε Κάρλος Κουαράνιας Ρομανί, Νίκος Αναστασόπουλος
Κιθάρα:
Ζοάν Κάρλες Μαρτίνεθ Πρατ
Δευτέρα 23 Απριλίου, ώρα 19.30 στον Ιανό
= = = = = =
UPDATE 24 Απριλίου 2007
Από την εκδήλωση στον Ιανό:
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home